رويدادهاي بعد از تاريخ گزارشگري
اين استاندارد دو هدف اصلي را دنبال مي نمايد:
الف- تعيين زمان اصلاح صورت هاي مالي واحد گزارشگر بابت رخدادهاي بعد از تاريخ گزارشگري.
ب- تعيين موضوعاتي كه افشاي آنها الزامي است، تعيين زمان مجاز انتشار صورت هاي مالي و تعيين زمان رويدادهاي بعد از تاريخ گزارشگري.
بر اساس اين استاندارد رويدادهاي بعد از تاريخ گزارشگري شامل يك رويداد مساعد و نامساعد است كه بين فاصله زماني تاريخ گزارشگري و تاريخ انتشار صورت هاي مالي واقع مي شود. دو نوع از رويدادهاي بعد از تاريخ ترازنامه عبارتند از:
الف- رويدادهايي كه شواهدي مبني بر وجود آنها در تاريخ گزارشگري موجود است (رويدادهاي قابل اصلاح بعد از تاريخ گزارشگري).
ب- رويدادهايي كه در اثر شرايط بعد از تاريخ گزارشگري به وقوع پيوسته اند(رويدادهاي غيرقابل اصلاح بعد از تاريخ گزارشگري).
بر اساس الزامات اين استاندارد، در صورتيكه رخدادهاي بعد از تاريخ گزارشگري نشان دهنده نامناسب بودن شرايط فرض تداوم فعاليت باشد، صورت هاي مالي واحدهاي گزارشگر نبايد برمبناي تداوم فعاليت تهيه شود.
اين استاندارد در سال 2008 جايگزين استاندارد قبلي تحت همين عنوان شد و اجراي آن از ژانويه همين سال الزامي گشت. دليل تغيير اين استانداد نيز توسعه و بهبود استانداردهاي بين المللي حسابداري بخش عمومي عنوان گرديده است، بعلاوه هدف از اين تغيير نزديكي بيشتر ميان استانداردهاي مربوط به رويدادهاي بعد از تاريخ گزارشگري در بخش عمومي و استانداردهاي بخش خصوصي مي باشد.
استاندارد شماره چهارده تصريح مي كند كه هر توزيع سود يا توزيع هرگونه دارايي كه بعد از تاريخ گزارشگري اعلام گردد، در يادداشت هاي همراه افشا مي گردد و نحوه افشاي اين موارد مطابق استاندارد شماره يك (ارايه صورت هاي مالي) مي باشد.
به استثناي واحدهاي تجاري دولتي، تمامي واحدهاي گزارشگر بخش عمومي كه صورت هاي مالي آنها برمبناي حسابداري تعهدي تهيه مي گردد در حسابداري و افشاي رويدادهاي بعد از تاريخ گزارشگري خود اين استاندارد را به كار مي بندند. برخي از اصطلاحاتي كه استاندارد شماره چهارده به تعريف آنها پرداخته است عبارتند از:
- رويدادهاي بعد از تاريخ ترازنامه
- تاريخ گزارشگري
براي اينكه مشخص شود چه رويدادي مشمول اين استاندارد مي شود و از رويدادهاي بعد از تاريخ گزارشگري محسوب مي گردد، لازم است هردو اصطلاح تاريخ گزارشگري و تاريخ اجازه انتشار صورت هاي مالي به روشني تعريف گردند. تاريخ گزارشگري عبارتست از آخرين روز از دوره گزارشگري، تاريخ اجازه انتشار تاريخي است كه در آن صورت هاي مالي توسط شخص يا اشخاص مجاز جهت انتشار نهايي تاييد مي شود. براي چنين صورت هاي مالي، اظهارنظر حسابرسان وجود دارد (براي آنها گزارش حسابرسي تهيه شده است).
البته استاندارد شماره چهارده به اين نكته اشاره كرده است كه فرايند تهيه و تصويب صورت هاي مالي جهت انتشار ممكن است براي واحدهاي مختلف متفاوت باشد، اين تفاوت ناشي از سيستم هاي قانون گذاري متفاوت است كه مي تواند ناشي از ماهيت واحد گزارشگر، ساختار بدنه حاكميتي و الزامات قانوني مرتبط با واحد گزارشگر باشد.
اين استاندارد عنوان مي كند كه در برخي موارد براي تصويب نهايي صورت هاي مالي يك واحد گزارشگر اين گزارش ها مي بايست به قسمتي از حاكميت (مثلاً نهاد قانون گذار مانند پارلمان يا شوراهاي محلي) تقديم شود. اين نهاد قانوني ممكن است اين اختيار را داشته باشد كه واحد گزارشگر را ملزم به تغيير در صورت هاي مالي حسابرسي شده بنمايد، در ساير موارد تقديم صورت هاي مالي به قسمتي ديگر ممكن است، صرفاً ناشي از يك توافق نامه باشد و در نتيجه گيرنده صورت هاي مالي، برخلاف مورد قبل، قدرت الزام واحد گزارشگر به تغيير صورت هاي مالي را نداشته باشد، بنابراين تاريخ اجازه انتشار صورت هاي مالي باتوجه به سيستم حقوقي موجود تعيين خواهد شد.