مزاياي كاركنان
اين استاندارد نحوه حسابداري و افشاي مزاياي كاركنان توسط بخش عمومي را شرح مي دهد، مبناي اين استاندارد، استاندارد شماره نوزده حسابداري بين المللي است. استاندارد مورد بحث دربرگيرنده حسابداري و گزارشگري مزاياي طرح هاي بازنشستگي نمي باشد (براي اين موضوع به استاندارد حسابداري ملي يا بين المللي مربوط به حسابداري و گزارشگري مزاياي طرح هاي بازنشستگي مراجعه شود)، همچنين گزارشگري مزايايي كه در مقابل آن خدماتي توسط كاركنان فعلي يا قبلي ارايه نشده باشد، در دامنه اين استاندارد قرار نمي گيرد. چهار طبقه از مزاياي كاركنان در قالب اين استاندارد قرار مي گيرد كه شامل موارد ذيل مي باشند :
الف – مزاياي كوتاه مدت كاركنان، همانند دستمزدها، حقوق، پرداخت هاي مربوط به امنيت اجتماعي، پرداخت هاي سالانه به بازماندگان، سود مشاركت و پاداش ها (در صورتي كه در دوازده ماهه منتهي به آن سال پرداخت شود ) و مزاياي غير پولي (همانند مراقبتهاي پزشكي، خانه هاي سازماني، اتومبيل هاي سازماني، يارانه كالا و خدمات) براي كاركنان شاغل.
ب – مزاياي معوق شغلي مانند مزاياي بازنشستگي، ساير مزاياي بازنشستگي، بيمه زندگي معوق شغلي و مراقبت هاي پزشكي معوق شغلي.
ج – ساير مزاياي خدمات بلند مدت كاركنان، ممكن است شامل خدمات بلند مدت بازماندگان و ساير مزاياي خدمات بلند مدت و مزاياي دوره از كار افتادگي به شرط قابل پرداخت بودن در طي دوازده ماه يا بيشتر از دوازده ماه بعد از پايان دوره باشد.
د – مزاياي بازخريد.
طبقه بندي چهارگانه فوق، يك طبقه بندي مشترك براي واحدهاي بخش عمومي در سرتاسر جهان است. براساس اين استاندارد زماني كه يك كارمند (خدمتگزار ) خدمتي را براي كسب مزايا ارايه نموده است، واحد ملزم به شناسايي مزاياي كوتاه مدت كاركنان مي باشد. طرح هاي مزاياي معوق شغلي و بازنشستگي به دو طبقه تقسيم مي شوند؛ شامل طرح هاي بازنشستگي پرداخت و طرح هاي بازنشستگي برپايه مزايا. اين استاندارد راهنمايي هاي ويژه اي در خصوص طبقه بندي طرح هايي كه داراي چندين كارفرما هستند، مانند طرح هاي ايالتي (استاني)، طرح هاي امنيت اجتماعي و طرح هايي كه مزاياي آن بيمه شده است، ارايه مي كند. اين استاندارد همچنين رهنمودهايي در خصوص مشاركت واحدها در طرح هاي بازنشستگي معين، در شرايطي كه واحدها تحت كنترل مشتركي قرار دارند، ارايه مي دهد.
در اين استاندارد اصطلاح مزاياي معوق كاركنان به شرح زير تعريف شده است :
"مزاياي معوق كاركنان شامل كليه مزاياي متعلقه كاركنان مي باشد كه پس از تكميل كار (وظيفه) قابل پرداخت مي باشد"، البته به استثناء مزاياي پايان خدمت براساس طرح هاي بازنشستگي پرداخت، سازمان مبلغ ثابتي را به يك واحد مجزا (يا يك صندوق) پرداخت مي كند و در صورتي كه صندوق فاقد دارايي كافي جهت پرداخت به تمام كاركنان بابت خدمات جاري يا معوق باشد، ديگر سازمان مذكور هيچ تعهد قانوني جهت پرداخت بيشتر وجوه به صندوق ندارد. براساس اين استاندارد هر سازمان كه از طرح بازنشستگي پرداخت استفاده مي كند، هم زمان كه كاركنان خدمات خود را به آن ارايه مي دهند (خدمات خود را با اين وجوه مبادله مي كنند) ميبايست اين پرداخت ها را شناسايي نمايد.
در اين استاندارد طرح بازنشستگي بر پايه مزايا شامل هرگونه طرح هاي مزاياي معوق شغلي به استثناء طرح هاي بازنشستگي مي باشد. هدف اصلي اين استاندارد شرح حسابداري و افشاي مزاياي كاركنان مي باشد. اين استاندارد واحد را ملزم به شناسايي موارد زير مي كند:
الف – شناسايي بدهي، زماني كه يك مستخدم خدماتي را ارايه كرده است و در مقابل مزاياي كاركنان در زمان آينده به وي پرداخت مي شود.
ب – شناسايي هزينه (مخارج) زماني كه واحد، منافع اقتصادي يا خدمات بالقوه اي مصرف نموده است، بطوريكه اين منافع و خدمات توسط مستخدم ايجاد گرديده است تا اين مستخدم از مزاياي كاركنان برخوردار گردد.
استاندارد شماره بيست و پنج مزاياي كاركنان را " تمامي اشكال پرداخت هاي تقبل شده توسط يك واحد در مقابل خدمات ارايه شده از سوي مستخدمين (كاركنان)" تعريف نموده است. تمام كارفرمايان در حسابداري مزاياي كاركنان ميبايست اين استاندارد را اجرا نمايند، به استثناء مبادلات مبتني بر سهام كه در اين خصوص بايستي به استاندارد ملي يا بين المللي مربوط مراجعه شود.
اين استاندارد در خصوص طرح هاي مزاياي بازنشستگي كاركنان كاربرد ندارد (در اين خصوص به استاندارد ملي يا بين المللي مربوط مراجعه شود) همچنين استاندارد در خصوص مزاياي ارايه شده توسط برنامه هاي امنيت اجتماعي مركب كاربرد ندارد. در چنين برنامه هايي توجهي به مبادله خدمات ارايه شده از سوي كاركنان جاري يا سابق با واحد اقتصادي نمي شود.
مواردي از مزاياي كاركنان كه در اين استاندارد به كار گرفته شده است به شرح ذيل مي باشند:
الف – بر مبناي طرح هاي عادي يا ساير توافقات عادي ميان يك واحد با كاركنان بشكل انفرادي يا گروهي يا نمايندگان آنها.
ب – برمبناي الزامات قانوني يا از طريق توافقات صنعت، در شرايطي كه واحدها ملزم به مشاركت در سطح ملي، ايالت، صنعت يا ساير طرح هاي مركب شده اند يا هرجا كه واحدها ملزم به مشاركت در برنامه امنيت اجتماعي مركب شده اند.
برخي از اصطلاحاتي كه در اين استاندارد تعريف شده اند عبارتند از:
- دارايي هاي نگهداري شده توسط صندوق مزاياي بازنشستگي بلند مدت
- برنامه هاي امنيت اجتماعي مركب
- دارايي هاي طرح
- بهاي تمام شده خدمات جاري
- مزاياي معوق كاركنان
- طرح هاي بازنشستگي بر پايه مزايا
- مزاياي معوق شغلي
- طرح هاي بازنشستگي پرداخت
- رويه هاي كيفيتي بيمه
- مزاياي كاركنان
- بازده دارايي هاي طرح
- هزينه بهره
- مزاياي كوتاه مدت كاركنان
- طرح هايي كه داراي چند كارفرما مي باشند
- ساير مزاياي بلند مدت كاركنان
- بهاي تمام شده خدمت